سیمای انسان با ایمان در قرآن کریم
قرآن کریم
پیش از این که بحث را آغاز کنیم چند نکته ای در باره ی خود قرآن کریم می آوریم به آن امید که مقبول طبع خوانندگان افتد ان شا الله.
ما قرآن را با وصف کریم می شناسیم اما این صفتی نیست که دیگران آن را به قرآن منسوب کرده باشند بلکه ابتدا پیش از همه قرآن خود را کریم معرفی کرده است. از جمله آن است:
(این قرآن حقیقتا کریم است. سوره ی واقعه آیه ی 77)
اما شاید نکته ی ارزشمند تر این باشد که قرآن کریم از جانب خداوند کریم است.
(و پروردگارت اکرم است. سوره ی علق آیه ی 3)
در این میان انسان نیز بسیار محترم است و خداوند به او نیز کرامت بخشیده است.
(ما به انسان کرامت بخشیدیم. سوره ی اسرا آیه ی 70)
انسان کریم از پستی ها گریزان است و حقیقتا بهترین صفات از آن اوست و سیمای انسان اینچنینی چقدر زیبا می تواند باشد.
سیمای انسان با ایمان در آیات قرآن کریم
ما در زیر صفات انسان با ایمان را از منظر قرآن کریم می آوریم تا ببینیم که چقدر از قرآن کریم فاصله داریم و یا چقدر به آن نزدیک هستیم. یعنی چقدر به کرامت قرآن کریم نزدیک هستیم.
اول آن که انسان با ایمان در دعوت به خیر و نیکی خود را مقدم می شمرد. قرآن کریم می فرماید:
(آیا مردم را به خیر و نیکی امر می کنید در حالی که خود را فراموش کرده اید؟ حال آن که کتاب الهی را تلاوت می کنید. آخر چرا اندیشه نمی کنید؟! سوره ی مبارکه ی بقره آیه ی 44)
قرآن کریم چنین کسی که مردم را پیوسته به خیر و نیکی امر می کند و خود از آن اعمال نیک به دور است را فاقد اندیشه می داند و از او انتقاد می کند.
دیگر آن که در سوره ی صف آیات دوم و سوم می فرماید:
(ای اهل ایمان چرا آنچه انجام نمی دهید را می گویید! این که چیزی بگویید و آن را انجام ندهید گناهی بزرگ برای شما در نزد خداست.]
اما آیات بسیار مهمی در سوره ی مبارکه ی حجرات وجود دارد که صریحا به توبیخ برخی اعمال می پردازد از جمله: بدگمانی و ظن منفی در باره ی دیگران, تجسس در امور یکدیگر, غیبت, و نژادپرستی.
(ای اهل ایمان از بدگمانی در باره ی دیگران بسیار پرهیز کنید چرا که بعضی از گمانها در باره ی دیگران بار گناه بر دوش شماست و هرگز در امور یکدیگر تجسس نکنید و هیچ یک از شما نباید در غیاب شما از دیگری بدگویی کند. سوره ی حجرات آیه ی 12)
و در آیه ی 13 می فرماید:
(ای مردم ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و شما را به صورت گروه ها و قبیله های مختلف قرار دادیم تا یک دیگر را بشناسید. بهترین شما در نزد خدا با تقوا ترین شماست.)
در آیه ی ششم از همین سوره می خوانیم:
(ای اهل ایمان اگر شخصی فاسق خبری به شما آورد ابتدا صحت آن خبر را بررسی کنید تا مبادا قومی را از روی نادانی و جهالت آسیب بزنید.)
در آیه ی دهم از این سوره می فرماید:
(ای اهل ایمان هیچ کس از شما نباید دیگری را به تمسخر بگیرد چه بسا که آنانی را که به تمسخر می گیرید از شما بهتر باشند و از سرزنش کنندگان نباشید و یک دیگر را با القاب زشت خطاب نکنید.)
اما در باره ی بندگان خطاکار خداوند می فرماید:
(ایا قصد بازگشت به خدا و طلب آمرزش ندارند؟ خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است)